Skimming – co to i na czym polega? Sprawdź jak się przed nim uchronić

27/03/2025

Czas czytania: 13 minut

27/03/2025

Czas czytania: 13 minut

Skimming to termin, który w ostatnich latach często pojawia się w kontekście kradzieży pieniędzy z kont bankowych. W internecie wiele osób wpisuje zapytanie „skimming co to”, szukając odpowiedzi na pytania: co to jest skimming, na czym polega skimming i jak się przed nim uchronić. Nic dziwnego – zjawisko to stanowi realne zagrożenie dla każdego użytkownika kart płatniczych. W poniższym artykule wyjaśniamy, czym jest skimming, podajemy skimming przykłady działania przestępców, opisujemy jak dochodzi do takiej kradzieży oraz jak się przed nią bronić. Na koniec przedstawiamy, co zrobić w przypadku padnięcia ofiarą skimmingu i jakie konsekwencje grożą sprawcom zgodnie z Kodeksem karnym¹.

Skimming - co to jest?

Co to jest skimming? Najprościej mówiąc, jest to przestępcza metoda kradzieży danych z kart płatniczych (debetowych lub kredytowych) poprzez ich skopiowanie. Przestępcy instalują specjalne urządzenia – tzw. skimmery – które potrafią odczytać i zapamiętać dane zapisane na pasku magnetycznym karty. Często towarzyszy temu przechwycenie kodu PIN ofiary. W efekcie złodzieje tworzą duplikat karty i mogą nim posługiwać się tak, jak oryginałem, obciążając konto bankowe niczego nieświadomej ofiary. Skimming pochodzi od angielskiego słowa to skim, oznaczającego m.in. zeskrobywanie – w tym kontekście chodzi o „zbieranie” danych z karty.

Skimming to jedno z najgroźniejszych oszustw związanych z obrotem bezgotówkowym – obok takich metod jak rodzaje phishingu czy fałszowanie kart płatniczych. Polega na bezprawnym sklonowaniu karty, by następnie ukraść z konta pieniądze ofiary. Przestępcy kopiują zawartość paska magnetycznego (a czasem nawet dane z chipa) naszej karty oraz poznają nasz PIN, po czym wytwarzają nielegalną duplikat. Duplikat ten w elektronicznych systemach bankowych zachowuje się identycznie jak oryginał – dlatego dokonane nim transakcje obciążają konto prawdziwego posiadacza karty. Ofiara często długo nie zdaje sobie sprawy z kradzieży, dopóki nie zauważy brakujących środków.

W ostatnich latach skimming stał się coraz powszechniejszy również w Polsce. Przykładowo, w 2015 r. odnotowano tylko 189 przypadków skimmingu, natomiast już w ciągu pierwszych trzech kwartałów 2016 r. było ich aż 1876. To pokazuje, jak gwałtownie wzrosła skala tego procederu. Również ostatnie dane Policji potwierdzają, że problem nadal istnieje – w ubiegłym roku Komenda Główna Policji zarejestrowała 1068 przypadków skimmingu. Choć wprowadzenie technologii chipowej EMV utrudniło kopiowanie kart, złodzieje wciąż znajdują sposoby, by wykorzystać sklonowane karty (np. wypłacając pieniądze w krajach, gdzie transakcje paskiem magnetycznym są akceptowane). To wszystko sprawia, że warto dokładnie wiedzieć, czym jest skimming i jak się przed nim chronić.

Skimming: przykłady

Jak w praktyce wygląda skimming? Poniżej przedstawiamy kilka typowych scenariuszy – skimming przykłady, z jakimi można się spotkać:

Skimming w bankomacie (skimming bankomatowy) – to najczęstszy wariant. Przestępcy montują na bankomacie specjalną nakładkę na szczelinę, do której wkłada się kartę. Nakładka zawiera ukryty skaner, który odczytuje dane z paska magnetycznego karty, gdy ofiara wsuwa ją do bankomatu. Dodatkowo montowana jest miniaturowa kamera (np. w obudowie górnej części bankomatu) albo fałszywa klawiatura nakładkowa – w celu zapisania wprowadzanego kodu PIN. Dla użytkownika sam proces wypłaty nie różni się niczym od normalnego, a bankomat działa pozornie zwyczajnie. Ofiara otrzymuje gotówkę i nie podejrzewa, że jej dane zostały właśnie skradzione. Tymczasem złodzieje odzyskują z urządzenia skimmingowego zapisane informacje i PIN-y, aby tworzyć klony kart.
Skimming w sklepie lub restauracji (skimming POS) – w tym przypadku do kradzieży dochodzi podczas płacenia kartą w punktach usługowych. Zdarza się, że nieuczciwy kelner lub sprzedawca posiada przenośny skimmer wielkości małego terminala. Gdy zabiera naszą kartę „na zaplecze” pod pretekstem dokonania płatności, w rzeczywistości przeciąga ją przez skimmer, kopiując dane. Innym przykładem są zmodyfikowane terminale płatnicze – przestępcy potrafią zainstalować wewnątrz legalnego terminala dodatkowy układ, który zapisuje dane kart klientów. Ofiara nie widzi nic podejrzanego – transakcja zostaje normalnie zaakceptowana, a rachunek zapłacony. Dopiero po pewnym czasie okazuje się, że dane z karty „wyciekły” i posłużyły do wykonania nieautoryzowanych transakcji.
Inne warianty skimmingu – złodzieje wciąż udoskonalają swoje metody. Zdarzało się instalowanie fałszywych bankomatów w ruchliwych miejscach – urządzenie wyglądało jak prawdziwy bankomat i służyło wyłącznie do przechwytywania danych z kart klientów (nie wypłacając przy tym pieniędzy). Inną odmianą jest tzw. skimming cyfrowy, gdzie przestępcy atakują strony internetowe sklepów – włamują się na serwer i wstrzykują złośliwy kod, który przechwytuje dane kart wprowadzane przez klientów podczas zakupów online. Tego typu ataki (określane czasem jako formjacking) dotknęły nawet duże firmy na świecie. Choć cyfrowy skimming różni się techniką od opisywanego fizycznego kopiowania kart, cel jest ten sam – kradzież informacji potrzebnych do użycia cudzej karty płatniczej.

Przykłady skimmingu pokazują, że złodzieje mogą zaatakować zarówno w świecie fizycznym (bankomat, sklep), jak i cyfrowym. Warto zauważyć, że często za tego typu przestępstwami stoją zorganizowane grupy o międzynarodowym zasięgu. Głośno było np. o sprawie grupy obcokrajowców, którzy instalowali nakładki skimmingowe na bankomatach w kilku polskich miastach. W wyniku ich działań wielu klientów straciło pieniądze z kont, a sąd skazał wspólników gangu na kary 2,5 oraz 6 lat pozbawienia wolności za udział w procederze. Takie wyroki pokazują, że skimming jest traktowany przez wymiar sprawiedliwości bardzo poważnie.

Tabela: Porównanie metod kradzieży danych finansowych
(Skimming vs. phishing jako przykłady różnych technik)

Metoda	Na czym polega	Przykładowe sytuacje
Skimming	Kopiowanie danych karty płatniczej za pomocą ukrytych urządzeń na bankomacie lub terminalu (kradzież „techniczna”)	Nakładka skanująca na bankomacie; kelner kopiujący kartę przenośnym skimmerem
Phishing	Podstępne wyłudzenie danych (np. logowania do banku lub numerów karty) poprzez podszywanie się pod zaufaną instytucję (kradzież „socjotechniczna”)	Fałszywy e-mail z banku z linkiem do strony wyłudzającej dane; SMS od oszusta z prośbą o podanie kodu BLIK

Powyższa tabela obrazuje dwie odmienne metody kradzieży w finansach. Skimming opiera się na wykorzystaniu specjalistycznego sprzętu i ma charakter fizyczny – ofiara traci dane z karty wskutek działania urządzeń zamontowanych przez przestępców. Phishing natomiast polega na oszustwie socjotechnicznym – ofiara sama, będąc wprowadzona w błąd, ujawnia swoje poufne informacje (np. dane logowania lub karty). Obie metody są groźne, a przestępcy często stosują ich kombinacje (np. wysyłają fałszywe powiadomienia z banku, by nakłonić do określonego działania). Dlatego warto znać różne rodzaje phishingu i być wyczulonym zarówno na podejrzane wiadomości, jak i nietypowe elementy urządzeń do płatności.

Potrzebujesz wsparcia we własnej sprawie?

Umów się na spotkanie

Pozostaw swój numer telefonu. Oddzwonimy w celu ustalenia dogodnego terminu

Jak może dojść do skimmingu?

Wiemy już, na czym polega skimming – ale w jaki sposób w praktyce dochodzi do kradzieży danych? Niestety, przestępcy działający w tym obszarze dysponują coraz łatwiej dostępną technologią i korzystają z nieuwagi ofiar. Urządzenia do skimmingu można kupić w internecie (np. na zagranicznych platformach sprzedażowych) już za kilkaset dolarów. Taka nakładka na bankomat bywa niemal nieodróżnialna od oryginalnego elementu maszyny – potrafi idealnie wtopić się w otoczenie urządzenia. Co więcej, skimmer może mieć bardzo małe rozmiary – bywa na tyle kompaktowy, że mieści się w dłoni. Samo zainstalowanie go na bankomacie zajmuje złodziejowi dosłownie kilka sekund. Przestępcy często wybierają bankomaty w miejscach ustronnych lub słabo monitorowanych, aby zminimalizować ryzyko zauważenia podczas montażu sprzętu. Niektóre gangi działają nocą – podchodzą do urządzenia udając zwykłych klientów, błyskawicznie zakładają nakładkę i odchodzą nie wzbudzając podejrzeń.

Podobnie w przypadku terminali płatniczych – złodziej może podmienić terminal na spreparowany egzemplarz lub przekupić pracownika sklepu, by okresowo korzystał z „przerobionego” urządzenia. Istnieją też odnotowane sytuacje, gdzie personel sam bierze udział w procederze (np. kelner posiadający własny skimmer). Wówczas do skimmingu dochodzi w chwili, gdy klient oddaje kartę – dlatego tak ważne jest, by nigdy nie tracić karty z oczu (o czym więcej w kolejnej sekcji).

Ofiara skimmingu zazwyczaj nie ma pojęcia, że padła ofiarą przestępstwa. Z punktu widzenia użytkownika bankomatu czy terminala nic niepokojącego się nie dzieje – transakcja przebiega normalnie. Dopiero po czasie, gdy sprawcy wykorzystają skradzione dane (np. wypłacą gotówkę z klonu karty), poszkodowany zauważa braki w swoim rachunku. Niestety, wykrywalność tego typu przestępstw jest niska – choć policja w Polsce w ciągu jednego roku otrzymała ponad tysiąc zgłoszeń skimmingu, udało się zabezpieczyć zaledwie 6 urządzeń służących do kopiowania kart. Oznacza to, że wielu sprawców pozostaje bezkarnych, a ustalenie miejsca i momentu kradzieży bywa trudne. Często dopiero analiza zapisów z kamer monitoringu lub ujęcie sprawcy na gorącym uczynku pozwala wyjaśnić, jak doszło do skimmingu.

Warto też wspomnieć, że nieświadomie ułatwiać skimming mogą sami użytkownicy. Przykładowo, brak zasłonięcia dłonią klawiatury podczas wpisywania PIN-u ułatwia przestępcom nagranie kodu kamerą. Z kolei korzystanie z bankomatów w niestrzeżonych lokalizacjach (np. na odludnym parkingu) zwiększa szansę trafienia na zainfekowany bankomat. Również nieostrożne przekazywanie karty obcym osobom (np. kelnerowi, który znika z nią na dłuższą chwilę) stwarza okazję do skopiowania danych. Dlatego tak ważne jest stosowanie podstawowych zasad bezpieczeństwa, o których poniżej.

Jak chronić się przed skimmingiem?

Czy można w ogóle uchronić się przed skimmingiem? Całkowite wyeliminowanie ryzyka bywa trudne, ale istnieje szereg praktycznych zasad, które znacząco zwiększają nasze bezpieczeństwo. Oto najważniejsze wskazówki, jak chronić się przed skimmingiem:

Uważnie wybieraj bankomaty. Korzystaj z bankomatów zlokalizowanych w bezpiecznych miejscach – najlepiej wewnątrz banku, centrum handlowego czy innego monitorowanego obiektu. Unikaj urządzeń stojących samotnie w odludnych lub podejrzanych lokalizacjach. Przestępcy rzadziej atakują bankomaty znajdujące się pod okiem kamer lub ochrony.
Przed użyciem obejrzyj urządzenie. Zanim włożysz kartę do bankomatu, przyjrzyj się jego elementom. Sprawdź, czy szczelina wciągająca kartę wygląda normalnie (czy nie ma na niej nakładki odstającej od obudowy). Dotknij i porusz klawiaturę – jeśli jest luźna lub dziwnie wystaje, może to być fałszywa nakładka. Zwróć uwagę na wszelkie nienaturalne elementy, np. dodatkowe listwy, kamerki, otwory nad klawiaturą itp. Gdy cokolwiek budzi Twoją nieufność, zrezygnuj z transakcji i zgłoś swoje podejrzenia bankowi lub właścicielowi bankomatu.
Zasłaniaj klawiaturę przy wpisywaniu PIN-u. Ta prosta czynność może uchronić Cię przed utratą pieniędzy. Zawsze, gdy wpisujesz PIN w bankomacie lub terminalu, zakryj drugą ręką klawiaturę, tak aby żadna kamera nie mogła zarejestrować kodu. Nawet jeśli dane z paska karty zostaną skopiowane, złodzieje nie uzyskają pełnego dostępu bez znajomości PIN-u.
Nigdy nie trać karty z oczu. Przy płaceniu kartą w sklepie czy restauracji nie pozwalaj, by obsługa zabierała ją na zaplecze lub gdziekolwiek poza Twój wzrok. Jeśli to możliwe, proś o przyniesienie terminala do stolika lub samodzielnie podejdź do kasy z kartą. Idealnie, gdy to Ty sam wkładasz kartę do terminala – masz wtedy pewność, że nie przejdzie ona przez żadne dodatkowe urządzenie. Zasada ograniczonego zaufania wobec obcych osób obchodzących się z Twoją kartą jest kluczowa.
Korzystaj z nowych technologii. Rozważ używanie płatności zbliżeniowych telefonem (Google Pay/Apple Pay) lub systemów typu BLIK, zamiast klasycznego użycia karty i PIN-u. W przypadku BLIK nie używasz w ogóle karty – wpisujesz jednorazowy kod w aplikacji banku i zatwierdzasz transakcję w telefonie. To eliminuje ryzyko skopiowania danych karty, bo fizyczna karta nie bierze udziału w transakcji. Jeśli korzystasz z karty zbliżeniowo, możesz zaopatrzyć się w etui ochronne (RFID), które uniemożliwi nieautoryzowane odczytanie danych z karty na odległość (przydatne np. w komunikacji miejskiej czy zatłoczonych miejscach).
Monitoruj swoje konto i ustaw powiadomienia. Regularnie sprawdzaj historię swoich transakcji bankowych. Włącz w bankowości elektronicznej powiadomienia SMS lub push o każdej transakcji kartą. Dzięki temu, jeśli ktoś spróbuje użyć duplikatu Twojej karty, natychmiast dostaniesz alert o podejrzanej operacji. Szybka reakcja ma znaczenie – im wcześniej zauważysz nieautoryzowaną transakcję, tym szybciej zablokujesz kartę i ograniczysz straty.
Dbaj o dane karty jak o PIN. Numer karty, data ważności oraz kod CVV/CVC to dane, które również wymagają ochrony. Nie udostępniaj ich osobom postronnym. Uważaj, komu podajesz swoją kartę do rąk. Nie zapisuj nigdzie kodu PIN ani nie przechowuj go razem z kartą. W miarę możliwości ustaw własne limity transakcji (np. dzienny limit wypłat z bankomatu) – nawet jeśli ktoś zdobędzie dane Twojej karty, nie będzie mógł w krótkim czasie wyczyścić całego konta.

Stosując powyższe środki ostrożności, znacząco zmniejszysz ryzyko stania się ofiarą skimmingu. Choć nie dają one 100% gwarancji (przestępcy wciąż wymyślają nowe triki), to jednak w praktyce większość złodziei wybierze raczej mniej ostrożną ofiarę. Pamiętaj – Twoja czujność to najlepsza obrona przed skimmingiem.

Masz sprawę, którą chcesz omówić?

Porozmawiajmy o Twojej sytuacji

Zgłoś chęć rozmowy. Zamów konsultację telefoniczną

Co zrobić, gdy doszło do skimmingu?

Nawet przy zachowaniu zasad bezpieczeństwa może zdarzyć się najgorsze – odkrywasz, że z Twojego konta zniknęły środki, a najprawdopodobniej padłeś ofiarą skimmingu. Jak należy postąpić w takiej sytuacji? Oto najważniejsze kroki:

Niezwłocznie zastrzeż kartę. Czas odgrywa kluczową rolę – jeśli podejrzewasz, że dane Twojej karty zostały skopiowane, natychmiast zadzwoń na infolinię banku i zablokuj (zastrzeż) swoją kartę. Uniemożliwi to dalsze wykorzystywanie duplikatu przez przestępców. Większość banków ma całodobowe numery alarmowe do blokady kart – zapisz sobie taki numer wcześniej, aby w stresującej chwili nie tracić czasu na szukanie kontaktu.
Powiadom swój bank i złóż reklamację. Skontaktuj się z bankiem w celu zgłoszenia nieautoryzowanych transakcji. Opisz sytuację i złóż reklamację dotyczącą utraty środków – możesz to zrobić podczas rozmowy z konsultantem, a także pisemnie (w oddziale, mailowo lub przez bankowość internetową). W reklamacji podaj szczegóły: swoje dane, które transakcje są sporne, kiedy zauważyłeś problem, z jakich bankomatów lub miejsc ostatnio korzystałeś kartą itp. Bank ma obowiązek przyjąć zgłoszenie i przeprowadzić procedurę wyjaśniającą. Pamiętaj, że zgodnie z przepisami (ustawa o usługach płatniczych²) bank powinien zwrócić Ci utracone środki powyżej równowartości 50 euro, o ile nie doszło do rażącego zaniedbania z Twojej strony. Innymi słowy, większość strat spowodowanych skimmingiem powinna zostać pokryta przez bank – tym bardziej nie zwlekaj z reklamacją.
Zgłoś sprawę na policję. Choć może się wydawać, że odzyskanie pieniędzy to sprawa banku, warto również powiadomić policję o popełnieniu przestępstwa. Możesz to zrobić zaraz po złożeniu reklamacji w banku. Dla organów ścigania liczy się każda informacja, która może pomóc namierzyć sprawców – podaj policji okoliczności zdarzenia (np. gdzie używałeś karty tuż przed utratą środków). Co prawda w śledztwie formalnie pokrzywdzonym jest bank, a nie Ty bezpośrednio, ponieważ to bank emituje kartę i de facto to jego dane zostały skradzione z paska magnetycznego. Mimo to Twoje zgłoszenie jest bardzo ważne – może przyspieszyć ujęcie szajki dokonującej skimmingu. Policja często dopiero po wielu podobnych zgłoszeniach jest w stanie powiązać fakty (np. że kilka osób korzystało z tego samego bankomatu przed utratą środków). Im szybciej poinformujesz organy ścigania, tym większa szansa na zatrzymanie sprawców.
Zabezpiecz dowody i informacje. Jeśli posiadasz jakiekolwiek potwierdzenia transakcji, paragony z bankomatu, wydruki – zachowaj je. Spisz dla siebie listę miejsc i dat, gdzie używałeś karty w ostatnich dniach przed incydentem. Te informacje mogą być pomocne zarówno dla banku, jak i policji. Jeżeli zauważyłeś coś podejrzanego przy bankomacie (np. odstającą część urządzenia) lub pamiętasz nietypową sytuację podczas płatności kartą, koniecznie o tym wspomnij. Każdy szczegół może mieć znaczenie w śledztwie.
Monitoruj sytuację i bądź w kontakcie z bankiem. Po zgłoszeniu sprawy pozostaje czekać na wyjaśnienia banku. Reklamacja zostanie rozpatrzona – bank najprawdopodobniej zwróci Ci utracone środki w terminie określonym w regulaminie (często w ciągu 30 dni). Jeśli bank z jakiegoś powodu odrzuci reklamację lub opóźnia zwrot środków, nie wahaj się odwoływać od decyzji, a nawet skorzystać z pomocy rzecznika finansowego lub porady prawnej. Na szczęście w przypadku skimmingu banki zwykle sprawnie uznają reklamacje klientów, zwłaszcza gdy dowody (np. logi transakcji) jasno wskazują na nieautoryzowane użycie sklonowanej karty. Do czasu wyjaśnienia sprawy zachowaj wzmożoną czujność co do swoich finansów – np. jeśli używałeś tego samego PIN-u w innych kartach, rozważ jego zmianę.

Pamiętaj, że nie jesteś bezbronny wobec skimmingu. Banki i organizacje płatnicze również starają się przeciwdziałać temu zjawisku (np. montując dodatkowe zabezpieczenia w bankomatach, takie jak ruchome przesłony w szczelinie na kartę, które utrudniają zamontowanie nakładki). Twoja szybka reakcja po wykryciu problemu zwiększa szanse na zminimalizowanie strat i ujęcie sprawców. W razie potrzeby zawsze możesz zwrócić się o pomoc do prawnika, zwłaszcza jeśli napotkasz trudności w odzyskaniu pieniędzy od banku lub chcesz dochodzić swoich praw jako poszkodowany w postępowaniu karnym.

Kodeks karny - co grozi za skimming?

Skimming jest w świetle prawa poważnym przestępstwem, za które przewidziane są surowe kary. Polski Kodeks karny nie zawiera co prawda osobnego przepisu o skimmingu, ale czyny składające się na ten proceder podpadają pod kilka różnych artykułów. W zależności od okoliczności, sprawcy skimmingu mogą odpowiadać m.in. za: nieuprawnione uzyskanie informacji, kradzież środków pieniężnych z rachunku bankowego oraz fałszowanie instrumentów płatniczych. Poniżej najważniejsze przepisy Kodeksu karnego, które stosuje się przy ściganiu tego rodzaju przestępstw:

Art. 267 § 1 k.k. – Bezprawne uzyskanie informacji. Przepis ten stanowi, że kto bez uprawnienia uzyskuje informację, do której nie jest uprawniony (np. włamując się do systemu informatycznego lub przechwytując dane), podlega karze pozbawienia wolności do lat 2 (a w kwalifikowanych wypadkach – do lat 5). W kontekście skimmingu, zapisanie danych z paska magnetycznego karty może być traktowane właśnie jako nielegalne uzyskanie cudzej informacji (danych bankowych).
Art. 310 § 1 k.k. – Podrabianie środka płatniczego. Ten artykuł przewiduje odpowiedzialność za podrabianie lub przerabianie pieniądza albo innego środka płatniczego w celu wprowadzenia go do obrotu. Sklonowana karta płatnicza jest traktowana jak podrobiony środek płatniczy. Sankcja jest bardzo surowa – sprawcy grozi kara pozbawienia wolności od 5 lat aż do 25 lat (jest to zbrodnia). Tak wysokie zagrożenie wynika z faktu, że fałszowanie pieniędzy i instrumentów płatniczych uderza w podstawy systemu finansowego.

W praktyce, przestępstwo skimmingu jest często kwalifikowane łącznie z powyższych dwóch aspektów – tzn. sprawca odpowiada zarówno za kradzież danych (informacji), jak i za ich wykorzystanie do podrobienia karty. Możliwe jest również przyjęcie kwalifikacji jako oszustwa komputerowego z art. 287 k.k. lub klasycznej kradzieży z włamaniem (gdy użycie sklonowanej karty uznane zostanie za przełamanie zabezpieczeń konta, co może podpadać pod art. 279 k.k.). Kwalifikacja prawna może więc być złożona i zależy od decyzji organów ścigania oraz sądu w danej sprawie.

Warto podkreślić, że odpowiedzialności karnej podlega nie tylko wykonawca montujący nakładki czy wypłacający pieniądze z cudzych kont, ale także wszyscy współwinni. Osoby organizujące proceder, dostarczające urządzenia, a nawet paserzy przyjmujący później wypłacone gotówką środki – wszyscy oni mogą usłyszeć zarzuty w ramach współudziału lub pomocnictwa do powyższych przestępstw. W rezultacie członkowie grup skimmingowych narażają się na wyroki wieloletniego więzienia.

Przykłady orzecznictwa: Polskie sądy wymierzają sprawcom skimmingu dotkliwe kary bezwzględnego pozbawienia wolności. W przytoczonej wcześniej sprawie międzynarodowej szajki, działającej m.in. w Białymstoku, dwóch oskarżonych otrzymało wyroki 2,5 roku oraz 6 lat więzienia. W innym przypadku, rozpatrywanym przez sąd w Warszawie, sprawcy montujący nakładki na bankomatach zostali skazani na kary po 3–4 lata pozbawienia wolności. Sąd Najwyższy w jednym z wyroków podkreślił natomiast, że bank jako wydawca karty płatniczej jest podmiotem bezpośrednio poszkodowanym przy skimmingu – kradzież danych z paska karty narusza bowiem jego interes prawny jako instytucji finansowej. Niemniej jednak posiadacz karty również jest ofiarą, tracąc dostęp do swoich pieniędzy, dlatego prawo zapewnia mu ochronę (choćby poprzez obowiązek zwrotu środków przez bank).

Podsumowując, skimming jest przestępstwem zagrożonym surowymi karami. Perspektywa nawet 25 lat więzienia dla najgroźniejszych sprawców ma działać odstraszająco. Dla nas, zwykłych użytkowników kart, ważne jest jednak przede wszystkim to, by nie stać się łatwym celem – a gdyby mimo wszystko do tego doszło, wiedzieć jak reagować. Świadomość istnienia takich zagrożeń jak skimming oraz stosowanie podstawowych zasad bezpieczeństwa to klucz do ochrony naszych finansów.

^{1. Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (t.j. Dz. U. z 2025 r. poz. 383) ↩}

^{2. Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o usługach płatniczych (t.j. Dz. U. z 2024 r. poz. 30 z późn. zm.) ↩}

Autor wpisu:

Picture of Mariusz Krzyżanowski<br><font color="#C39E3A"; size=4> adwokat</font><br><br>

Mariusz Krzyżanowski
adwokat

Niniejsza publikacja została opracowana z najwyższą starannością, jednak niektóre informacje przedstawiono w sposób skrócony. W związku z tym artykuł ma wyłącznie charakter poglądowy, a zawarte w nim treści nie mogą zastępować pełnej i szczegółowej analizy danego zagadnienia. Kancelaria Adwokacka Mariusz Krzyżanowski nie ponosi odpowiedzialności za jakiekolwiek straty wynikające z działań podjętych lub zaniechanych na podstawie niniejszej publikacji. W celu omówienia indywidualnej sprawy zapraszamy do kontaktu i podjęcia współpracy.