Kredytobiorcy, którzy pierwotnie zawarli umowy kredytów hipotecznych złotówkowych opartych na wskaźniku WIBOR, a następnie przewalutowali je na kredyty denominowane lub indeksowane do waluty obcej (np. CHF) na podstawie aneksu, mogą zastanawiać się, czy ich roszczenia wobec banków są porównywalne z tymi przysługującymi „frankowiczom”. Odpowiedź na to pytanie nie jest jednoznaczna. To, czy w konkretnym przypadku kredytobiorca może złożyć pozew frankowy zależy od specyfiki każdej umowy oraz aneksu.
Sytuacja prawna kredytobiorców, którzy dokonali przewalutowania, różni się w zależności od wielu czynników, takich jak treść podpisanego aneksu, warunki umowy pierwotnej, a także okres, w którym zostały one zawarte. Aneksy przewalutowujące kredyty często zawierają indywidualne zapisy, które mogą decydować o tym, czy można złożyć pozew frankowy i wpływać na zakres ewentualnych roszczeń.
Przewalutowanie kredytu na franki - weryfikacja postanowień aneksu
Aby ocenić, jaki wpływ na możliwość dochodzenia roszczeń miało przewalutowanie kredytu na franki, kluczowe jest dokładne przeanalizowanie umowy kredytowej. Taka analiza ma na celu ustalenie, czy aneks, na podstawie którego nastąpiło przewalutowanie kredytu, zawiera niedozwolone klauzule lub inne elementy, które mogłyby stanowić podstawę roszczeń.
Obecność w aneksie zapisów, które uznawane są za klauzule niedozwolone, może otworzyć kredytobiorcy drogę do dochodzenia roszczeń wobec banku. Aby jednak mieć pewność co do zasadności roszczeń, konieczne jest, by analizy aneksu dokonał specjalista w zakresie prowadzenia spraw bankowych. Doświadczony adwokat potrafi ocenić, czy konkretne postanowienia aneksu stanowią podstawę do podjęcia kroków prawnych i wystąpienia na drogę sądową.
Dobór odpowiedniej strategii
Kredytobiorcy powinni być świadomi ryzyk związanych z procesem sądowym oraz odmienności spraw wynikających z przewalutowania kredytu na franki szwajcarskie od klasycznych spraw „frankowych”.
W przypadku stwierdzenia klauzul niedozwolonych w aneksie do umowy kredytowej konieczne jest dokładne przeanalizowanie sytuacji i wybranie odpowiedniej strategii działania. Niewłaściwe kroki mogą prowadzić do niekorzystnych skutków finansowych dla kredytobiorcy. Dlatego należy ocenić, czy lepszym rozwiązaniem będzie całkowite unieważnienie umowy, czy też jej modyfikacja polegająca na tzw. odfrankowieniu.